Yıllarını gece gündüz kitap okuyarak geçirmiş ben, asla kimseye kitap ödünç vermeyen, onlara gözü gibi bakan, açıp açıp tekrar okuyan ben, bilgi açı olan, bilgi biriktiren, sadece bilgi değil mutfak eşyası, ayakkabı, giysi, eski yazılmış not, eski para, kartpostal, kurdela (ay içim daraldı!) hatta bilgisayarda ıvır zıvır dosyalar gibi daha onlarca farklı şeyi biriktirmiş olan ben... Evet, bu ben, şu anda değişiyor...
Gerçekten şaşılacak şey ama artık bunlar beni gittikçe daha az ilgilendiriyor. Hala çok okuyorum. Ama okudukça bu bilginin zaten içimde olduğunu anlıyor, kitaplarımı gönül rahatlığı ile ödünç verebiliyor, geri gelmezse de dert etmiyorum...
Artık hiç bir şeyim olmadan ama içim tamamen tam, çıkıp bir yere gidebilirim gibi hissediyorum. Hani bavul hazırlamadan anneme bile gidemeyen ben dünyaya güvenmeyi öğreniyorum. Bu dünyaya, insanlara, kadınlara, erkeklere, doğaya, akışa...
Bütün bilgi içimde. Bilgisayar olmasa, internet olmasa, hiç bir kitabım olmasa, bilgiyi bir şekilde bulurum gibi geliyor artık. Tanrım ne büyük gelişmeler bunlar...
Şükürler olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder